کد مطلب:313824 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215
شفای درد چشم آیت الله العظمی بروجردی به برکت امام عظیم حسین بن علی
شفای درد چشم آیت الله العظمی بروجردی به بركت امام حسین علیه السلام در سال 1380 هجری قمری، شب تولد حضرت مولی الكونین أباعبدالله الحسین علیه السلام از طرف اهل منبر قم مجلس جشن باشكوهی در مسجد اعظم برپا شده بود كه حضرت آیت الله العظمی آقای حاج سید حسین بروجردی «ره» نیز در آن مجلس شركت كردند.
هنگامی كه خطیب مجلس، میلاد مسعود پیشوای شیعیان را به پیشگاه زعیم عالیقدر شیعه تبریك گفت، یكباره چشم های آیت الله بروجردی غرق اشك شد و فرمودند، طبق اخبار، هر كس در این شب میلاد، تولد این مولود عزیز را به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم، تبریك می گفت، رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، می فرمودند: تسلیت هم بگویید، چون این مولود دارای وضع خاص
[ صفحه 146]
و سرنوشت عجیبی است.
ذكر این موضوع از ناحیه ی مرحوم آیت الله بروجردی آنچنان صحنه ی تأثرانگیزی در مجلس ایجاد كرد كه حد نداشت. اجازه بفرمایید خاطره ای از آن مرحوم نقل كنیم؛ خاطره ای كه همه كرارا شنیده اید و حاكی از اعتقاد شدید این عالم جلیل القدر به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام است:
آیت الله فقید در سن نود سالگی، دارای چشمانی سالم بوده اند، به گونه ای كه بدون عینك خطوط ریز را هم می خواندند. ایشان فرمودند: این نعمت را مرهون وجود مبارك حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام هستم و قضیه را چنین توضیح می دادند كه: در یكی از سال ها كه در بروجرد بودم، مبتلا به چشم درد عجیبی شدم كه بسیار مرا نگران ساخته بود. معالجه ی اطبا فایده ای نبخشید و درد چشم هر روز بیشتر، و ناراحتیم افزونتر می گردید. تا این كه محرم فرارسید.
در ایام محرم، آیت الله فقید دهه ی اول را روضه می گرفتند و دستجات مختلف در این عزاداری شركت می كردند. یكی از دستجاتی كه روز عاشورا به خانه ی ایشان وارد می شدند، دسته ی گلگیرها بود كه نوعا از سادات و اهل علم و محترمین بودند آنان هر یك حوله ی سفیدی به كمر بسته و سر و سینه ی خود را گل آلود می كردند و با وضع بسیار رقت بار و مهیج و در عین حال سوز و گداز فراوان ذكری جانسوز از مصائب اهل بیت علیهم السلام در آن روز را دم گرفته و تا ظهر عزاداری می كردند. آقا فرمودند: هنگامی كه این دسته به خانه ی من آمدند، وضع مجلس با ورود این هیئت هیجان عجیبی به خود گرفت من هم در گوشه ای نشسته و آهسته آهسته اشك می ریختم در همین وقت یك مرتبه مقداری گل از روی پای یكی از همین افراد گل گیر برداشته بر روی چشم های ملتهب و ناراحتم كشیدم و به بركت همین توسل، چشمهایم خوب شد. به گونه ای كه از آن پس تا امروز علاوه بر این كه هرگز مبتلا به درد چشم نشده ام، از نعمت بینائی كامل نیز برخوردار هستم و به بركت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام احتیاج به عینك هم ندارم.
آری، اینكه در اواخر عمرشان همه ی قوای ایشان تحلیل رفته بود، مع الوصف تا
[ صفحه 147]
آخرین ساعات زندگی از بینائی كامل برخوردار بودند. این بود نمونه ی كوچكی از اعتقاد این مرد نابغه و فقیه قله پو به شعائر دینی و مذهبی كه شاید موجب اعجاب عده ای باشد.
نیز زیاد از ایشان می شنیدم كه می فرمودند: اگر مردم می دانستند كه خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام در پیشگاه خداوند عالم چه قرب و منزلتی دارند، خیلی بیشتر از اینها به پیشگاه آن بزرگواران عرض ادب می كردند. آن وقت می فرمودند: من خیال نمی كنم مشكلی باشد كه با توسل به ذیل عنایت ائمه ی اطهار و فرزندان پیغمبر صلی صلی الله علیه و آله و سلم حل نشود. [1] .
هنگامی كه دسته ی عزاداری سالار شهیدان امام عظیم حسین بن علی علیهماالسلام از طرف علمای بزرگ حوزه ی علمیه ی قم از مدرسه ی فیضیه به طرف حرم مطهر حضرت فاطمه ی معصومه علیهاالسلام در حركت بوده اند، پیشاپیش آنان زعیم بزرگ جهان تشیع، آیت الله العظمی آقای حاج سید حسین بروجردی نیز با پیشانی گل آلود و پای برهنه در حالیكه سینه می زدند گام برمی داشته اند. مشخصات افراد دیگر از راست به چپ از قرار زیر است:
2. خطیب شهر مرحوم، آقای حاج شیخ محمدتقی اشراقی بدون عبا.
3. دانشمند محترم، حجت الاسلام مرحوم آقای حاج شیخ سراج انصاری «ره» در حال سینه زنی دیده می شوند. [2] .
[ صفحه 149]
هنگامی كه خطیب مجلس، میلاد مسعود پیشوای شیعیان را به پیشگاه زعیم عالیقدر شیعه تبریك گفت، یكباره چشم های آیت الله بروجردی غرق اشك شد و فرمودند، طبق اخبار، هر كس در این شب میلاد، تولد این مولود عزیز را به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم، تبریك می گفت، رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، می فرمودند: تسلیت هم بگویید، چون این مولود دارای وضع خاص
[ صفحه 146]
و سرنوشت عجیبی است.
ذكر این موضوع از ناحیه ی مرحوم آیت الله بروجردی آنچنان صحنه ی تأثرانگیزی در مجلس ایجاد كرد كه حد نداشت. اجازه بفرمایید خاطره ای از آن مرحوم نقل كنیم؛ خاطره ای كه همه كرارا شنیده اید و حاكی از اعتقاد شدید این عالم جلیل القدر به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام است:
آیت الله فقید در سن نود سالگی، دارای چشمانی سالم بوده اند، به گونه ای كه بدون عینك خطوط ریز را هم می خواندند. ایشان فرمودند: این نعمت را مرهون وجود مبارك حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام هستم و قضیه را چنین توضیح می دادند كه: در یكی از سال ها كه در بروجرد بودم، مبتلا به چشم درد عجیبی شدم كه بسیار مرا نگران ساخته بود. معالجه ی اطبا فایده ای نبخشید و درد چشم هر روز بیشتر، و ناراحتیم افزونتر می گردید. تا این كه محرم فرارسید.
در ایام محرم، آیت الله فقید دهه ی اول را روضه می گرفتند و دستجات مختلف در این عزاداری شركت می كردند. یكی از دستجاتی كه روز عاشورا به خانه ی ایشان وارد می شدند، دسته ی گلگیرها بود كه نوعا از سادات و اهل علم و محترمین بودند آنان هر یك حوله ی سفیدی به كمر بسته و سر و سینه ی خود را گل آلود می كردند و با وضع بسیار رقت بار و مهیج و در عین حال سوز و گداز فراوان ذكری جانسوز از مصائب اهل بیت علیهم السلام در آن روز را دم گرفته و تا ظهر عزاداری می كردند. آقا فرمودند: هنگامی كه این دسته به خانه ی من آمدند، وضع مجلس با ورود این هیئت هیجان عجیبی به خود گرفت من هم در گوشه ای نشسته و آهسته آهسته اشك می ریختم در همین وقت یك مرتبه مقداری گل از روی پای یكی از همین افراد گل گیر برداشته بر روی چشم های ملتهب و ناراحتم كشیدم و به بركت همین توسل، چشمهایم خوب شد. به گونه ای كه از آن پس تا امروز علاوه بر این كه هرگز مبتلا به درد چشم نشده ام، از نعمت بینائی كامل نیز برخوردار هستم و به بركت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام احتیاج به عینك هم ندارم.
آری، اینكه در اواخر عمرشان همه ی قوای ایشان تحلیل رفته بود، مع الوصف تا
[ صفحه 147]
آخرین ساعات زندگی از بینائی كامل برخوردار بودند. این بود نمونه ی كوچكی از اعتقاد این مرد نابغه و فقیه قله پو به شعائر دینی و مذهبی كه شاید موجب اعجاب عده ای باشد.
نیز زیاد از ایشان می شنیدم كه می فرمودند: اگر مردم می دانستند كه خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام در پیشگاه خداوند عالم چه قرب و منزلتی دارند، خیلی بیشتر از اینها به پیشگاه آن بزرگواران عرض ادب می كردند. آن وقت می فرمودند: من خیال نمی كنم مشكلی باشد كه با توسل به ذیل عنایت ائمه ی اطهار و فرزندان پیغمبر صلی صلی الله علیه و آله و سلم حل نشود. [1] .
هنگامی كه دسته ی عزاداری سالار شهیدان امام عظیم حسین بن علی علیهماالسلام از طرف علمای بزرگ حوزه ی علمیه ی قم از مدرسه ی فیضیه به طرف حرم مطهر حضرت فاطمه ی معصومه علیهاالسلام در حركت بوده اند، پیشاپیش آنان زعیم بزرگ جهان تشیع، آیت الله العظمی آقای حاج سید حسین بروجردی نیز با پیشانی گل آلود و پای برهنه در حالیكه سینه می زدند گام برمی داشته اند. مشخصات افراد دیگر از راست به چپ از قرار زیر است:
2. خطیب شهر مرحوم، آقای حاج شیخ محمدتقی اشراقی بدون عبا.
3. دانشمند محترم، حجت الاسلام مرحوم آقای حاج شیخ سراج انصاری «ره» در حال سینه زنی دیده می شوند. [2] .
[ صفحه 149]
[1] عزاداري از ديدگاه مرجعيت شيعه، چاپ ششم، ص 121، به نقل از كتاب البكاء للحسين عليه السلام آيت الله ميرجهاني، محرم الحرام 1415 هجري قمري.
[2] مجله ي آئين اسلام، شماره ي 30.